De beste versie van jezelf worden: wie wil dat nou niet? 

1.1. STATISCH WERELDBEELD

Wat is er mis met de beste versie van jezelf? Nou, nogal wat. Niet zozeer met jou. Juist niet zelfs. Maar met die beste versie.
Het feit dat het de beste is. En het feit dat het een versie is. Laat ik met dat laatste beginnen.  

Het streven naar de beste versie van jezelf gaat uit van een statisch wereldbeeld. Alsof er versies van jezelf zijn. Versie A, versie B, versie C. En zo verder. Als een rups die ontpopt en voilà: nu ben ik de vlinder-versie van mezelf. Om van de ene versie van jezelf naar de andere te komen moet je dan natuurlijk wel allerlei dingen doen. Verstandige stappen zetten in je ontwikkeling. Of adviezen opvolgen van mensen die al heel lang aantoonbaar de beste versie van zichzelf zijn. En die jou, tegen een kleine marktconforme vergoeding, precies kunnen uitleggen welke stappen jij moet doorlopen om dat ook te worden. Want dát wil je! 

De marmeren poort

Je moet dus de stappen doorlopen, en daarmee de versies van jezelf. Stuk voor stuk. En dan komen we uiteindelijk bij die beste versie. Ik ben nooit de beste versie van mezelf geweest, dus ik heb er niet zoveel ervaring mee. Maar ik stel me zo voor dat je dan door een grote poort gaat. Gemaakt van glimmend wit marmer, met imposante leeuwen ter versiering. De laatste doorgang naar de beste versie van jezelf. Achter die poort staan mensen te wachten met bloemen, slingers en een medaille. Eentje van goud. Want je wordt maar één keer de beste versie van jezelf.

Kun je mooi thuis aan je muur hangen, tussen de zilveren medaille van de op-één-na-beste versie van jezelf en de bronzen van jouw op-twee-na-beste versie. En vanaf dat moment weet je dat je leven verder één groot feest wordt. Want je bent er. Dit is jouw beste versie. Vanaf nu zal je leven op rolletjes lopen. Op alle vlakken, elke dag weer. Taart, please!

Een lekkere flow

En zo werkt het natuurlijk niet. Alsof je vanaf een bepaald moment non-stop gelukkig en succesvol bent. Ta-daaaa! Om eerlijk te zijn: in mijn leven gaat de ene dag alles net wat beter dan de andere. Soms lijkt alles mee te zitten, en soms lijkt het universum zich tegen me te keren. 

 

Het kan zijn dat je soms in een heel lekkere flow zit. Energiek, fit, positief. Het gaat goed en je weet het. Alles wat je probeert lukt, en de zon schijnt dan meestal ook ineens op die dagen. Andere mensen pikken die energie van je op, en reageren daarop. Als jij het gevoel hebt dat je de wereld aankan, dan kom je daar dichter in de buurt dan wanneer je ervan overtuigd bent dat alles gaat mislukken. Om met Henry Ford te spreken: ‘Whether you think you can or think you can’t: you’re right.’ 

 

Als je een positieve flow hebt, dan zie je dat vaak op verschillende manieren terug. Maar dat wil niet zeggen dat daarna elke dag fantastisch gaat. Want soms zit het even tegen. In dat geval kun je een helm opzetten, jezelf vijf keer hard tegen het hoofd slaan en schreeuwen: ‘Ik kan het, ik kan het, ik kan het!’. Maar dat helpt je niet in alle gevallen. Sommige dingen heb je nou eenmaal niet in de hand. Hoe vervelend je dat ook vindt. Uitdagingen met je gezondheid, een ongeval, het verliezen van mensen van wie je houdt, een faillissement van het bedrijf waar je werkt. En soms gaat het misschien gewoon een tijdje allemaal wat minder lekker, en weet je niet precies waarom. Dat is ook prima. En wil niet zeggen dat je iets niet goed gedaan hebt. 

 

In elk geval: de ene dag gaat het allemaal wat lekkerder dan de andere.
En als je in plaats van het woord ‘dag’ het woord ‘periode’ invult, dan klopt de zin nog steeds.